- 1) Więźniarka, Żydówka z Węgier, została przewieziona do KL Auschwitz w 1944 r. W listopadzie 1944 r. znalazła się w szpitalu, gdzie przebywała w momencie wizytacji delegacji z Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce.2) Więźniarka, Polka, w szpitalu od listopada 1943 r.3) Żydówka urodzona w Rosji, wyemigrowała do Anglii. W szpitalu od grudnia 1944 r.4) Niemka, aresztowana za niestawienie się do pracy w urzędzie aprowizacyjnym. Deportowana do KL Auschwitz. Nie należała do NSDAP.5) Holenderska Żydówka. Aresztowana i przewieziona w 1944 r. do KL Auschwitz. Ogólnie wyniszczona fizycznie, przez złe odżywianie i ciężką pracę.6) Belgijska Żydówka aresztowana w 1944 r. i wywieziona do KL Auschwitz.7) Włoski Żyd, wyniszczony biologicznie przez nieodpowiednie odżywianie i pracę. Do szpitala trafił pod koniec 1944 r.8) Węgierska Żydówka, przewieziona do obozu w połowie 1944 r. W szpitalu ze względu na zły stan zdrowia i wyniszczenie biologiczne, niedożywienie i furunkulozę.9) Francuska Żydówka, przewieziona do KL Auschwitz w maju 1944 r. Wyniszczona biologicznie i niedożywiona, odmrożone stopy, problemy z poruszaniem się.10) Węgierska Żydówka, przewieziona do obozu wiosną 1944 r. W szpitalu ze względu na zły stan zdrowia i wyniszczenie biologiczne, niedożywienie i odmrożone stopy. Miała problemy z poruszaniem się.11) Żyd z Czechosłowacji, trafił do KL Auschwitz w listopadzie 1944 r.
- 10 lutego 1940 r. świadek i jego rodzina zostali wywiezieni wraz z innymi rodzinami do posiołka Gramatucha. Świadek opisuje tragiczne warunki transportu, okrucieństwo strażników, trudy pracy w bardzo ciężkich warunkach.
- 10 lutego 1940 r. zesłany wraz z rodziną do republiki Komi. Po amnestii uciekł wraz z innymi mężczyznami i tułał się po Uzbekistanie.
- 14-letni chłopiec opowiada o swoich przeżyciach z KL Auschwitz. Cudem udało mu się przeżyć; opisuje zagazowywanie tysięcy niewinnych ludzi. Miał zostać wysłany do Niemiec w celu germanizacji, jednak uniknął tego, bo ukrył się w komandzie ślusarzy.
- 18 grudnia 1943 r. do wsi przyjechali żandarmi na łapankę i schwytali kilka osób. Następnie zabrali je do Kielc. Świadka później również wysłano do Gross-Rosen. Tam został wyzwolony przez Amerykanów.
- 1940-1945.02.26. Obszerna relacja żołnierza AK na temat zbrodni ukraińskich na Wołyniu i szlaku bojowego AK. Próby tworzenia samoobrony.
- 23 sierpnia świadek został zaprowadzony wraz z grupą mężczyzn przez Niemców (SA?) do szkoły przy ul. Gościniec 53. Jego syna i żonę wysłano przez Pruszków do Stutthofu, świadka wraz z innymi mężczyznami przeniesiono w al. Szucha 25, gdzie przejęło ich SD, część osób zesłano na roboty przymusowe. Dnia 23 sierpnia 1944 r. świadek słyszał, jak rozstrzeliwano cywilów w budynku Głównego Inspektoratu Sił Zbrojnych (al. Szucha 12/14), czuł też zapach palonych zwłok. Wspomina, że Niemcy rozstrzeliwali więźniów z ul. Litewskiej.
- Agent wywiadu sowieckiego od 1935 r. Opisuje walki w 1941 r., w których uczestniczył jako żołnierz Armii Czerwonej i partyzant, rozstrzeliwanie jeńców przez Niemców, straszne warunki w areszcie w Baranowiczach (kilka osób tam zamarzło) oraz w obozach w Siedlcach, Białej Podlaskiej i Dęblinie. Opowiada także o pobycie w Warszawie oraz w obozie w Beniaminowie, gdzie – jak słyszał z opowieści więźniów – zdarzały się przypadki ludożerstwa. Wspomina o grupie jeńców z Włoch. Po zwolnieniu z obozu pracował w wywiadzie Armii Ludowej.
- Ankietowany był świadkiem pacyfikacji proukraińskiego wiecu we wsi znajdującej się na terenie obwodu ługańskiego, wspomina o aresztowaniu 5 osób, nie zna jednak ich dalszych losów.
- Anonimowa relacja o sowieckim obozie w Margańcu, gdzie więziono polskich jeńców wojennych.
- Anonimowa relacja o sowieckim obozie w Równem, gdzie od marca do września 1940 r. więziono polskich jeńców wojennych i policjantów.
- Anonimowe zeznanie osoby skazanej na sześć lat robót z powodu bycia Polakiem. Świadek najpierw przebywał w więzieniu w Brześciu, a potem w łagrze na terenie Półwyspu Czukockiego. Opisuje horror więzienia, wycieńczającą podróż w bydlęcych wagonach, katorżniczą pracę, niemożliwe do wykonania normy, tortury oraz skrajnie antypolskie nastawienie NKWD i związane z tym represje.
- Anonimowe zeznanie, w którym świadek relacjonuje przebieg budowy KL Neuengamme i prac z tym związanych (budowy cegielni, pogłębianie Łaby – w zeznaniu Elby) oraz liczne egzekucje często wykonywane przez sadystycznego komendanta obozu.
- Aptekarz żydowskiego pochodzenia. Zeznaje on, że na podstawie donosu Polki skonfiskowano mu niemal cały majątek, dokonali tego gestapowcy.
- Aresztowana na Litwie przy przekraczaniu granicy. Następnie osadzona w Lidzie, Baranowiczach i Orszy, po czym wysłana do Swierdłowska (Jekaterynburg). Tam warunki złe. Opisuje je i relacje z innymi więźniami. W Buzułuku wstąpiła do wojska.
- Aresztowana w Łomży za agitację antysowiecką. Zesłana. Pracowała pod Samarką – w obozie większość Rosjanek o nienawistnym stosunku do Polek, morale niskie. Praca od godz. 3.00 do 20.00. Po amnestii „wolna praca” przy budowie kolei, uciekła z powodu tragicznych warunków. Dotarła do Buzułku.
- Aresztowana w Wilnie w czerwcu 1941 r. Następnie wywieziona do Kraju Ałtajskiego, gdzie pracowała w kołchozie. Po amnestii udała się do Dżalalabadu i Iranu.
- Aresztowana we Lwowie na dworcu, podczas próby przedostania się do Stanisławowa. Przetrzymywana w kilku więzieniach na terenie Lwowa, później zesłana do Workuty, do obozu pracy. W więziniu spotkała wielu polskich ziemian. Katowani, wielu z nich zmało w wyniku brutalnych przesłuchań. Wstąpiła do PSK 17 września 1941 r.
- Aresztowana z niewiadomego powodu, skazana na pięć lat i wysłana do obozu. Zwolniona na mocy amnestii.
- Aresztowana z rodziną. Krótkie zeznanie mówi tylko, że pracowała w fabryce cegieł i nikt nie mógł pracować według swojej specjalności. Po ogłoszeniu amnestii jej życie nie zmieniło się w ogóle. W kwietniu 1942 r. ruszyła na południe, potem ściągnęła rodzinę, z którą wyjechała za granicę.
- Aresztowana za utrzymywanie kontaktów z zagranicą, wywieziona do Kazachstanu, do lasu. Pracowała w posiołku, gdzie skład narodowościowy zesłańców był różnorodny. Wyjechała po amnestii i wstąpiła do Armii Polskiej.
- Aresztowana, bo - jak twierdzi - zarejestrowała się na przejście granicy sowiecko-niemieckiej, by wrócić do rodziców. Wywieziona do Kraju Ałtajskiego. Opowiada, że książki polskie palono i zastępowano rosyjskimi. Cały dzień pracowała, a resztę czasu spędzała stojąc w kolejkach po chleb.
- Aresztowany 1 stycznia 1941 r. i wywieziony do przymusowej pracy. W krótkiej relacji zwraca uwagę na ciężkie warunki bytowe i wrogość funkcjonariuszy NKWD wobec Polaków. Po kilku miesiącach od zwolnienia dołączył do Armii Andersa w Kermine.
- Aresztowany 10 kwietnia 1940 r. W kwestionariuszu podaje szereg lokalizacji więzień i obozów, w których był przetrzymywany. Zwraca uwagę na wyszukane i brutalne metody śledcze NKWD. Wypowiada się obszerniej nt. składu więźniów i relacji między nimi. Wspomina o "ludożercach z głębi Rosji". Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony do Archangielska. Zwraca uwagę na bardzo ciężkie warunki bytowe, pracę ponad siły, głód, skrajną wrogość funkcjonariuszy NKWD wobec Polaków. Podkreśla dobry poziom moralny współzesłańców i wzajemną życzliwość. Po kilku miesiącach od zwolnienia dołączył do Armii Andersa.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony do przymusowej pracy na terenie obwodu swierdłowskiego. W kwestionariuszu podaje szereg dramatycznych szczegółów z niewoli sowieckiej. Po zwolnieniu w sierpniu 1941 r. i kilku miesiącach pracy w kołchozie dołączył do Armii Andersa w Ługowoje.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony do przymusowej pracy w obwodzie wołogodzkim. W kwestionariuszu podaje wiele szczegółów nt. katorgi. We wrześniu 1941 r. w Tockoje dołączył do Armii Andersa.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem rodziną w głąb ZSRS, do przymusowej pracy w lesie. Zwraca uwagę na bardzo ciężkie warunku bytowe, wysoką śmiertelność wśród zesłańców, pracę ponad siły, agresywną propagandę komunistyczną. Podkreśla wysoki poziom moralny wśród Polaków. Po zwolnieniu dołączył do Armii Andersa w styczniu 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie Kraju Permskiego. Zwraca uwagę na skrajnie ciężkie warunki bytowe, katorżniczą pracę, agresywną propagandę komunistyczną, brak pomocy lekarskiej. Stosunek funkcjonariuszy NKWD do zesłańców określa jako barbarzyński. Zwolniony w listopadzie 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego, gdzie przetrwał blisko dwa lata. Po zwolnieniu w grudniu 1941 r. udał się do Teheranu. Do Armii Andersa dołączył w lipcu 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Opisuje aresztowanie, warunki bytowe na zesłaniu, skład narodowościowy zesłańców, jakość pomocy lekarskiej. Zwraca uwagę na pracę ponad siły, wysoką śmiertelność, agresywną propagandę komunistyczną, ale i dobre stosunki koleżeńskie. Po zwolnieniu w październiku 1941 r. dołączył do Armii Andersa.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W kwestionariuszu zwraca uwagę na skrajnie trudne warunki bytowe, pracę ponad siły, wrogość funkcjonariuszy NKWD wobec zesłańców, wysoką śmiertelność wśród zesłańców (zmarło również jego półtoraroczne dziecko). Po zwolnieniu dołączył do Armii Andersa w Teheranie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwraca uwagę na trudne warunki bytowe, ciężką pracę w lesie, agresywną propagandę antypolską. Po zwolnieniu przebywał w kołchozie. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w Kermine.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwraca uwagę na trudne warunki bytowe, ciężką pracę w lesie, agresywną propagandę komunistyczną i antypolską. Po zwolnieniu do sierpnia 1942 r. pracował w kazachskim kołchozie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu wołogodzkiego. W relacji opisuje aresztowanie, wycieńczającą podróż, skrajnie trudne warunki bytowe, pracę ponad siły, głód. Podkreśla pogardę i agresywną propagandę komunistyczną NKWD oraz bezwzględność w kwestiach prowadzenia śledztwa. Po zwolnieniu dołączył do Armii Andersa we wrześniu 1941 r. Podczas tej niewoli i wygnania zmarły jego matka i żona.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną do przymusowej pracy na terenie Republiki Komi. Zwraca uwagę na trudne warunki bytowe, bardzo ciężką pracę w lesie, do której zmuszone były również dzieci, dotkliwe kary, wrogość funkcjonariuszy NKWD wobec Polaków i nakłanianie do współpracy z aparatem sowieckim. Po zwolnieniu trafił do kołchozu w Kazachstanie w listopadzie 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w Teheranie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną w głąb ZSRR do przymusowej pracy w lesie. Podaje skład narodowościowy zesłańców, pisze o normach pracy i zasadach wynagrodzenia oraz związanych z tym racjach żywnościowych. Zwraca uwagę na agresywną propagandę komunistyczną i antypolską, brutalność funkcjonariuszy NKWD wobec Polaków, dotkliwe kary, brak pomocy lekarskiej odpowiadającej potrzebom zesłańców. W okresie tworzenia się Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nie uzyskał zwolnienia od przymusowej pracy i musiał uciekać do Uzbekistanu. Do Armii Andersa dołączył wiosną 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną w głąb ZSRS do przymusowej pracy. Zwraca uwagę na bardzo ciężkie warunki bytowe i głód. Po zwolnieniu był zmuszony pracować przez kilka miesięcy w kołchozach przy zbiorach bawełny, co również wspomina jako czas ekstremalnego głodu, nędzy i bardzo wysokiej śmiertelności, kiedy zmarł także jego 17-letni syn. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w Kermine.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z rodziną, żoną i czworgiem dzieci, do przymusowej pracy na terenie obwodu wołogodzkiego. W relacji świadek opisuje aresztowanie, wyczerpujący transport, skrajnie trudne warunki bytowe w posiołku, pracę ponad siły oraz głód. W czasie niewoli zmarł jego syn. Po zwolnieniu udał się z rodziną do kołchozu w Uzbekistanie, skąd wyruszył z jedną z córek do Kermine i tam dołączyli do Armii Andersa. Niedługo potem zmarła jego żona, a z pozostałymi dwiema córkami utracił kontakt.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z żoną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwolniony w październiku 1941 r. dalej był zmuszony pracować w sowchozach i kołchozach. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem z żoną i sześciorgiem dzieci do przymusowej pracy na terenie Kraju Ałtajskiego. Zwraca uwagę na okrucieństwo funkcjonariuszy NKWD, skrajnie ciężkie warunki transportu, niewykonalne normy pracy, dotkliwe kary za niewyrobienie norm. Po zwolnieniu dołączył do Armii Andersa w Kermine.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony razem, z rodziną do przymusowej pracy w lasach na terenie obwodu irkuckiego. Zwraca uwagę na brak pomocy lekarskiej i złe traktowanie ze strony nadzorców obozu. Po zwolnieniu we wrześniu 1941 r. udał się z rodziną do Uzbekistanu, gdzie przez wiele miesięcy pracował w kołchozie. Do Armii Andersa dołączył w sierpniu 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Mężczyzna opisuje dramatyczne doświadczenia z niewoli sowieckiej: oddzielenie od reszty rodziny, śmierć dwojga dzieci i matki, głód, katorżniczą pracę, brutalność i bezwzględność aparatu sowieckiego wobec Polaków, ciężkie warunki bytowe, wyczerpujące transporty, wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Po zwolnieniu w listopadzie 1941 r. pracował przez kilka miesięcy w kołchozach Uzbekistanu, a potem dołączył do Armii Andersa.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Opisuje trudne warunki bytowe, ciężką pracę, głód, wrogość NKWD wobec Polaków, brak pomocy lekarskiej, wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W relacji opisuje aresztowanie, transport w bardzo ciężkich warunkach, ciężką pracę w lesie przy skrajnie niskich temperaturach, głód. Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwraca uwagę na trudne warunki bytowe, ciężką pracę, wrogość funkcjonariuszy NKWD, agresywną propagandę komunistyczną, wysoką śmiertelność. Podkreśla dobre stosunki koleżeńskie i wzajemną pomoc między polskimi zesłańcami. Po zwolnieniu w październiku 1941 r. pracował przez kilka miesięcy w kołchozie w Uzbekistanie. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w Kermine.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwraca uwagę na wyjątkowy trud życia obozowego, pracę ponad siły, wrogość funkcjonariuszy NKWD wobec Polaków, agresywną propagandę komunistyczną, brak pomocy lekarskiej, wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Po zwolnieniu dołączył do Armii Andersa w lutym 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy przy wyrębie lasu w obwodzie archangielskim. Świadek w kwestionariuszu informuje o katorżniczej pracy, bardzo ciężkich warunkach bytowych, agresywnej propagandzie bolszewickiej, wybrakowanej pomocy medycznej. Podaje, że jego majątek został zagrabiony, a w czasie podróży zmarł jego syn. Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w styczniu 1942 r. w Kermine.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy w kopalni na terenie obwodu swierdłowskiego. Opisuje aresztowanie, wyczerpujące transporty, bardzo trudne warunki bytowe. Zwraca uwagę na wysoką śmiertelność wśród dzieci i starców, dręczenie zesłańców pracą ponad siły i głodem. Wspomina też rzeczywistość wyborów z 1939 r. Po zwolnieniu w listopadzie 1941 r. trafił na kilka miesięcy do kołchozu, który z trudem przeżył. Do Armii Andersa dołączył we wrześniu 1942 r. w Teheranie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy w lesie w Archangielsku. Świadek w kwestionariuszu opisuje wyczerpującą podróż, skrajnie trudne warunki bytowe, katorżniczą pracę, wrogość NKWD, brak pomocy lekarskiej, wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Zwolniony w listopadzie 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w marcu 1942 r. w Ługowoje.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną do przymusowej pracy w obwodzie archangielskim. W kwestionariuszu opisuje skrajnie wyczerpującą podróż, trudne warunki bytowe na zesłaniu, katorżniczą pracę, głód, brak pomocy lekarskiej oraz bardzo wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Zwolniony w październiku 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w Dżałał-Abad.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z całą rodziną w głąb ZSRS, do przymusowej pracy w lesie na terenie Kraju Krasnojarskiego. W kwestionariuszu zwraca uwagę na bardzo ciężkie warunki bytowe, ciężką pracę za głodowe wynagrodzenie, wrogość funkcjonariuszy NKWD, agresywną propagandę komunistyczną i antypolską. Po zwolnieniu przez kilka miesięcy pracował w kołchozie. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w Margʻilon.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną – rodzicami, żoną i czworgiem dzieci – do przymusowej pracy w lesie na terenie Kraju Ałtajskiego. Mężczyzna opisuje wyczerpujący transport, ciężką pracę, którą wykonywały również starsze dzieci, trud w zdobywaniu pożywienia. Zwraca uwagę na to, jak zmieniał się stosunek władz obozowych względem Polaków po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej. Zwolniony, mimo przeszkód, w październiku 1941 r. Przez wiele miesięcy pracował w kołchozach i sowchozach w Uzbekistanie. Dołączył do Armii Andersa w sierpniu 1942 r.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W krótkiej relacji zwraca uwagę na swoje bardzo trudne doświadczenia z okresu niewoli sowieckiej.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W kwestionariuszu opisuje skrajnie trudne realia niewoli sowieckiej. Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lipcu 1942 r. w Teheranie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W kwestionariuszu podaje wiele informacji nt. udręki niewoli sowieckiej. Dołączył do Armii Andersa w czerwcu 1942 r. w Teheranie.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. W kwestionariuszu zwraca uwagę na katorżniczą pracę, skrajnie trudne warunki bytowe, agresywną propagandę komunistyczną, dotkliwe kary oraz wrogość NKWD. Podaje, że podczas katorgi zmarła jego żona i dziecko. Po zwolnieniu w październiku 1941 r. dołączył do Armii Andersa.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu archangielskiego. Zwraca uwagę na skrajnie wyczerpujący, trwający ponad miesiąc, transport w wagonach bydlęcych, ciężkie warunki bytowe, niewykonalne normy pracy, wrogość i okrucieństwo funkcjonariuszy NKWD. Pisze, że w niewoli wymierały całe rodziny; zmarł również jego nastoletni syn. Zwolniony we wrześniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w marcu 1942 r. w Ługowoje.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu swierdłowskiego. Zwraca uwagę na trudne warunki bytowe, ciężką pracę, wrogość i prześladowania ze strony funkcjonariuszy NKWD, brak pomocy lekarskiej, wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Zwolniony w grudniu 1941 r. Do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r. w G'uzor.
- Aresztowany 10 lutego 1940 r. i wywieziony z rodziną do przymusowej pracy na terenie obwodu wołogodzkiego. Zwraca uwagę na wyczerpujący transport, bardzo ciężkie warunki bytowe w miejscu przesiedlenia, niemożliwe do wyrobienia normy pracy, głodowe racje żywnościowe, agresywną propagandę komunistyczną. Zwolniony w listopadzie 1941 r.; do Armii Andersa dołączył w lutym 1942 r.