Stanisława Sybicka z Walczaków, ur. 12 kwietnia 1910 r.
13 kwietnia 1940 r. zostałam aresztowana za męża, który był komendantem Policji Państwowej, wziętym do niewoli w Brześciu nad Bugiem w 1939 r. Wywieziono mnie do Rosji, Kazachstan, akmolińska obłast, kołchoz Nowo Bierezowka, gdzie pracowałam w brygadach polnych. Żyłam ze sprzedaży rzeczy.
Władze miejscowe odnosiły się [do nas] bardzo wrogo.
W sierpniu [1941 r.], po amnestii, zostałam przeniesiona do przymusowych robót na terenach kolejowych, linia Akmolińsk – Kartały. 11 stycznia 1942 r. wyjechałam do Buzułuku celem wstąpienia do Pomocniczej Służby Kobiet w wojsku, gdzie zostałam przyjęta 9 lutego. Zostałam przydzielona do Ośrodek Zapasowy [Pomocniczej Służby] Kobiet w Guzarze. W marcu z ośrodkiem wyjechałam do Teheranu, gdzie skończyłam ośmiotygodniowy kurs PCK i pracowałam w szpitalu cywilnym nr 1 jako siostra pielęgniarka do grudnia. W grudniu 1942 r. zostałam przydzielona do Kiził Ribat, do szpitala wojennego nr 3, gdzie pracuję w charakterze sanitariuszki.