Dnia 13 września 1947 r. w Gdańsku, Sąd Grodzki w Gdańsku, Oddział Karny, w osobie sędziego Czesława Zielińskiego, przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Lucjan Sobieraj |
| Wiek | 30 lat |
| Imiona rodziców | Jan i Teofila |
| Miejsce zamieszkania | Gdańsk-Orunia, ul. Radomska 48 |
| Zajęcie | dźwigowy |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarany |
| Stosunek do stron | obcy |
Przebywałem w Oświęcimiu od 1940 r. do 28 listopada 1944 r. Schumachera znam z Oświęcimia. Miał szarżę Rottenführera i pełnił służbę Postenführera w magazynie więziennym. Jego rola polegała na tym, że odbierał prowiant od transportów z więźniami, których następnie odsyłano do komór gazowych, i odsyłał prowiant do magazynu. Gdy przy wyładunku głodni więźniowie rzucali się na chleb, to Schumacher kopał i bił więźniów oraz sporządzał meldunki na nich, za co następnie ich katowano. To była jego główna funkcja w obozie. Ostatecznie [?] pracowałem w kuchni i często spotykałem się z Schumacherem. W 1944 r., Schumacher awansował na Unterscharführera. Na okazanej mi fotografii poznaję Schumachera i dreszcz mnie przechodzi, gdy na niego patrzę.
Schumachera znałem z nazwiska, jakkolwiek popularnie nazywano go w obozie „Długi”. Był wielkim służbistą obozowym i przestrzegał, by za najmniejsze przewinienie karać, nikomu nie darował. Dokładnie faktów oraz nazwisk jego ofiar nie mogę podać. Poza jedną – więzień nr 919, na imię Zenek, jego adresu nie znam. Schumacher przejechał go wozem, wioząc transport do magazynu żywienia.
Odczytano.