Dnia 12 grudnia 1945 r. w Radomiu Sędzia Śledczy II rejonu Sądu Okręgowego w Radomiu, z siedzibą w Radomiu, w osobie Sędziego Kazimierza Borysa, przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka bez przysięgi. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Stefania Stefańska |
| Wiek | 24 lata |
| Imiona rodziców | Antoni i Zofia |
| Miejsce zamieszkania | Radom, ul. 1 Maja 22 |
| Zajęcie | urzędniczka |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarana |
| Stosunek do stron | obca |
Brat mój Czesław Stefański, ur. 14 czerwca 1914 r. w Radomiu, z zawodu ślusarz Fabryki Broni w Radomiu, został dnia 24 lub 25 września 1942 r. aresztowany podczas pracy, a następnie stracony przez Niemców na szubienicy w Radomiu koło Fabryki Broni dnia 14 października 1942 r.
Jakkolwiek pracowałam wtenczas w Fabryce Broni, nie byłam na miejscu stracenia, gdyż nie puścili mnie tam współpracownicy. Widziałam wiszące na szubienicy zwłoki z daleka przez okno. Na miejscu stracenia już po egzekucji była obecna moja młodsza siostra Antonina Stefańska, zam. w Radomiu, ul. 1 Maja 22, która poznała brata wśród straconych.
Gdzie zostały pochowane zwłoki mego brata i innych straconych – nie wiem.
Tablicy koło szubienicy nie widziałam, gdyż nie podchodziłam blisko szubienicy.
Za co aresztowano mego brata – nie wiem.
W listopadzie 1942 r. zawiadomił nas niemiecki żandarm ustnie, że mój brat zmarł. Pisemnego zaświadczenia nie otrzymaliśmy.
Świadkowi okazano fotografię straconych w Radomiu koło Fabryki Broni, po czym świadek zeznaje:
Wśród powieszonych nie mogę rozpoznać mego brata.
Odczytano.