1. Dane osobiste:
Sierżant Nicefor Malinowski, [nieczytelne], przodownik Policji Państwowej, żonaty, troje dzieci.
2. Data i okoliczności aresztowania:
Dnia 11 lutego 1940 roku w obozie internowanych w Wojtkuszkach na Litwie. Cały obóz [został] aresztowany przez oddział NKWD, a po szczegółowej rewizji wywieziony na teren ZSRR.
3. Nazwa obozu:
Obóz internowanych w Kozielsku, Półwysep Kolski i Suzdal.
4. Opis obozu:
Kozielsk: teren błotnisty, budynki klasztorne i cerkwie murowane – malowidła na ścianach i sufitach poobijane, wszystkie budynki stare, ze śladami niszczenia i niedbale odnowione, tak że cały obóz robił wrażenie ruin. W jednej cerkwi ulokowano do 500 ludzi. Warunki higieniczne znośne.
Półwysep Kolski: pustynia fatalnie błotnista, przy przejściu nogi zapadały się do kolan. Mieszkano w namiotach i bez namiotów na mokrej ziemi. Higiena fatalna – bielizny na zmianę nie dawano, pralni nie było, łaźni nie było, żołnierze byli zawszeni.
Suzdal: taki sam obóz jak w Kozielsku.
5. Skład internowanych:
Narodowości polskiej, kategoria przestępstwa: za służbę w Wojsku Polskim i urzędach [polskich]. Poziom umysłowy i moralny dość wysoki, stosunki między internowanymi przyjazne.
6. Życie obozowe:
Praca przymusowa przez 12 do 13 godzin dziennie przy reperacji dróg. Wynagrodzenia nie dawano, wyżywienie – przeważnie zupa na rybie dwa razy dziennie. Chleba dość często dawano tylko po 68 gramów. Ubranie – watówki i trzewiki – często dziurawe. Życie koleżeńskie dobre. W Kozielsku i Suzdalu często wyświetlano filmy propagandy komunistycznej.
7. Stosunek władz NKWD do Polaków:
Wrogi. Badano po kilka i kilkanaście razy. Od podoficerów i oficerów Korpusu Ochrony Pogranicza, wywiadu, żandarmerii, Straży Granicznej i Policji Państwowej wymagano wydania informatorów i konfidentów oraz różnych tajemnic służbowych pod groźbą rozstrzelania, wywiezienia rodziny z Polski. Straszono biciem, badano przez kilka godzin i przeważnie w nocy. Co do Polski, politrucy zawsze twierdzili, że jej nie będzie i krytykowali rządy polskie oraz, że jest nieprawdą, by w Londynie był rząd polski.
8. Pomoc lekarska:
Wprawdzie lekarze polscy byli przy obozach, lecz pomocy skutecznej udzielić nie mogli wobec nieodpowiednich warunków mieszkaniowych i braku lekarstw. Zmarłych było dużo, nazwisk wszystkich nie pamiętam. Z kolegów moich zmarli: st. posterunkowy Policji Państwowej Władysław Kucharski i posterunkowy Policji Państwowej Edward Jodećko. Na Półwyspie Kolskim wszyscy internowani byli w tak trudnych warunkach, że byli zdania, że z głodu umrą i tamtejsza ludność cywilna tego samego była zdania.
9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodziną?
Tylko w Kozielsku od 7 listopada 1940 do 15 maja 1941 roku otrzymywali niektórzy listy od rodzin i wszyscy wysyłali do rodzin listy, lecz nie wszystkie wysyłano. Często pracownicy NKWD okazywali internowanym listy od rodzin [i obiecywali je oddać] pod warunkiem zgodzenia się na ich usługi, a wobec niezgadzania się, nie doręczano listów.
10. W jaki sposób dostał się do armii?
24 sierpnia 1941 w obozie w Suzdalu zostałem przyjęty do Wojska Polskiego przez komisję wojskową polskiej armii.
Miejsce postoju, 1 marca 1943 r.